Główne postanowienia umowy koalicyjnej między CDU/CSU a SPD:
- decyzja o niepodnoszeniu podatków
- wprowadzenie od 2015 roku minimalnej płacy za godzinę w wysokości 8,50 euro za godziną, pewne odstępstwa od wymogu będą dopuszczalne do 2017 roku. Ustalono, że zatrudnienie na umowach tymczasowych nie może przekraczać 18 miesięcy, a po 9 miesiącach wszystkim bez względu na typ umowy powinno przysługiwać takie samo wynagrodzenie za tę samą pracę.
- opłaty za przejazd zagranicznych kierowców niemieckimi autostradami
- możliwość zachowania podwójnego obywatelstwa
- obniżenie wieku emerytalnego z 65 do 63 dla osób z 45-letnim okresem składkowym
- wyższe emerytury dla kobiet, które urodziły dziecko przed 1992 rokiem
- od 2017 roku osobom opłacającym przez wiele składki przysługiwać będzie emerytura „solidarnościowa” w wysokości 850 euro miesięcznie; planuje się podwyżkę renty zdrowotnej
- wdrożenie unijnej dyrektywy dot. retencji danych
- decyzja o niezwiększaniu długu po 2015 roku
- 5 mld euro inwestycja na szkolnictwo wyższe i oświatę, 3 mld na badania i rozwój oraz 5 mld na infrastrukturę transportową
Decyzje dot. polityki energetycznej i klimatycznej:
- potwierdzenie głównych założeń transformacji energetycznej z zastrzeżeniem, że ambitne cele europejskiej polityki klimatycznej nie mogą odbić się na przemyśle energochłonnym i firmach istotnych dla europejskiej przewagi konkurencyjnej ani doprowadzić do wycieku emisji
- redukcja emisji gazów cieplarnianych o 40% do 2020 roku i od 80% do 95% do 2050
- dążenie do skutecznego systemu handlu emisjami bez gruntownej jego reformy (nie można pozwolić na kolejne zawieszenie aukcji pozwoleniami na emisję CO2, certyfikaty powinny powrócić do obiegu ze względu na pogorszenie konkurencyjności)
- udział zielonego prądu w miksie energetycznym do 2035 roku na poziomie 55-60% („korytarz OZE”)
- obniżenie wcześniej ustalonych celów dot. energii z morskich farm wiatrowych do z 10 GW do 6,5 GW w 2020 i z 25 GW do 15 GW w 2030
- nowelizacja ustawy o OZE latem 2014: zmniejszenie taryf gwarantowanych dla farm wiatrowych, w przypadku biomasy nacisk na gospodarkę odpadami, bez zmian w zakresie energetyki fotowoltaicznej i wodnej z wykorzystaniem dla wszystkich nowych instalacji do 2017 roku modelu taryf typu premium, czyli wyższych od ceny rynkowej energii, ale zmieniających się dynamicznie i proporcjonalnie w stosunku co tej ceny zamiast taryf gwarantowanych
- do 2018 wysokość taryf premium powinno ustalać się droga aukcji pod warunkiem, że do tego czasu zostanie potwierdzona ich opłacalność. W tym celu pilotowe aukcje dla dużych instalacji fotowoltaicznych należy uruchomić najpóźniej do 2016 roku.
- rozpoczęcie dialogu z Komisją Europejską i państwami członkowskimi na temat przyszłych modeli opłacania instalacji OZE umożliwiających osiągnięcie uzgodnionych celów.
- zobowiązanie do uchwalenia w 2014 roku „Planu działań z zakresu efektywności energetycznej”, dotychczas jednak nie sformułowano konkretnych propozycji poza zwiększeniem programów dofinansowania
- dyrektywa w sprawie efektywności energetycznej ma być implementowana „w odpowiedni sposób“
- dyrektywa w sprawie ekoprojektu powinna wprowadzić dynamiczne i ambitne standardy dla produktów (zgodnie z zasadą równania do najlepszych)
- dążenie do większej elastyczności w systemie energii elektrycznej zarówno po stronie popytu jak i podaży
- dalszy rozwój obecnego „magazynu sieci” w południowych Niemczech do systemu opartego na aukcjach
- ustanowienie opłacalnych, neutralnych pod względem technologii, konkurencyjnych i kompatybilnych na poziomie unii mechanizmów zdolności wytwórczych
- zwiększenie udziału elektrociepłowni w zużyciu energii do 25% w 2020 roku (obecnie 16%)
- brak zgody na szczelinowanie hydrauliczne w Niemczech
- zobowiązanie do dalszej rozbudowy sieci
- planowanie sieci powinno odpowiadać przede wszystkim „korytarzowi OZE”
- zobowiązanie do dalszej integracji niemieckiej sieci z europejskimi na bazie transeuropejskich sieci energetycznych (TEN-E)
- ustanowienie nowego „Forum Energiewende” dla stałego dialogu między rządem a interesariuszami
-społeczeństwo powinno uczestniczyć w realizacji wszystkich projektów związanych z transformacja energetyczną (OZE, sieci)
Ocena polityki energetycznej wg umowy koalicyjnej
Komentarz Craiga Morrisa na portalu German Energy Transition
O przyjęciu umowy zadecydują członkowie i członkinie partii SPD w referendum trwającym w dn. 6-12.12.2013. Rezultat poznamy 14 grudnia.
Katrin Göring-Eckardt i Anton Hofreiter, przewodniczący frakcji Zielonych w Bundestagu komentują umowę koalicyjną między CDU/CSU a SPD:
Wielka Koalicja zawarła umowę koalicyjną, która podporządkowana jest interesom wyborców i wyborczyń obu grup, ale albo ignoruje pilne reformy Niemiec albo odkłada je w czasie. Każdy nowy rząd powinien jednak mieć uczciwą szansę. Ograniczenie cen wynajmu, skromna kwota dla kobiet w radach nadzorczych, dziurawe i zbyt późne uregulowanie płacy minimalnej i opcja podwójnego obywatelstwa to przejawy obrania słusznego kierunku.
Ogólnie jednak wielka koalicja utrzymuje status quo działając bez zapału i pomysłów. Ochrona klimatu, zielona modernizacja gospodarki, rewitalizacja Unii Europejskiej, zrównoważone inwestycję w edukację, transport i wyrównanie statusu społecznego – dla tych ogromnych wyzwań wielka koalicja nie ma rozwiązań oferując zaledwie przeprowadzenie analiz.
Spowolnienie transformacji energetycznej
Największe rozczarowania dotyczą całego obszaru zielonej modernizacji. Wielka koalicja ogranicza nie emisje CO2, a rozbudowę odnawialnych źródeł energii zachowując dotychczasowy poziom eksploatacji węgla. Ustanowienie maksymalnego udziału zielonego prądu w miksie na poziomie 45% do 2025 i 60% do 2030 oznacza spowolnienie dotychczasowego tempa rozbudowy o połowę. W kwestii ochrony klimatu wielka koalicja plasuje Niemcy na końcu międzynarodowego peletonu, któremu jako największa gospodarka Europy powinna przewodzić prym. Tym samym opowiada się za anachronicznym, jednostronnym i niezróżnicowanym postrzeganiem wzrostu, które nie ma racji bytu w XXI wieku.
Hulaj dusza, przyszłości nie ma
Zachowawczość i myślenie krótkoperspektywiczne dotyczą całej umowy, a nie tylko ekologii. Także w przypadku polityki socjalnej, podatkowej i inwestycyjnej wielka koalicja nie wybiega myślą w przyszłość. Nie poczyniono niezbędnych nakładów na dobra wspólne, nie zajęto się długoterminowym finansowaniem systemu socjalnego. Sięgnięcie do kasy emerytalnej to recepta na kryzys nowej koalicji – na szkodę płatników i następnych pokoleń. W ten sposób zbiera się owoce udanej polityki ostatnich lat, nie zostawiając nic na przyszłość. Stanowczo za mało chce zainwestować w edukację, badania i infrastrukturę, brakuje inicjatyw włączających osoby zależne od pomocy państwowej.
Bez zmian w polityce europejskiej
Niemiecka polityka europejska wielkiej koalicji sprowadza się do dbania o interesy silnych, zorientowanych na eksport firm w krótkim horyzoncie czasowym. Zapomina o nadrzędnej perspektywie solidarnej Europy o stabilnej gospodarce, nie koryguje jednostronnej polityki oszczędności, problem starych długów pozostaje nierozwiązany. Interesy niemieckiego sektora finansowego nadal blokują kluczowy projekt uregulowania europejskiego systemu bankowego.
Wielka koalicja wroga prawom obywatelskim
W reakcji na największy w ostatnich dekadach skandal dot. praw obywatelskich wielka koalicja proponuje gromadzenie danych. To oznacza dominację bojaźliwego myślenia o bezpieczeństwie i państwowy nadzór kosztem wolności.
Wielka koalicja chce wiedzieć wszystko o obywatel(k)ach, sama jednak nic nie ujawnia o sobie: aby zachęcić partię do zatwierdzenia umowy koalicyjnej milczy na temat rozdziału ministerstw i przyszłego rządu. Nie wiadomo ciągle, jaki priorytet przyznany został transformacji energetycznej i które resorty się nią zajmą. Pracę Bundestagu zawieszono na kolejne dwa tygodnie.
Tłumaczenie: Liliana Religa
Źródło: strona niemieckich Zielonych i materiały Agora Energiewende