Czym jest Konwencja i jak postrzega ona niepełnosprawność?
Jest umową międzynarodową, która uznaje uniwersalne standardy praw człowieka. Określone w niej zostały obowiązki państw w zakresie ich ochrony i promowania, a także krajowe i międzynarodowe mechanizmy ich wdrażania oraz monitorowania.
Promowanie, ochrona i zapewnienie pełnego i równego korzystania ze wszystkich praw człowieka i podstawowych wolności przez wszystkie osoby niepełnosprawne oraz promowanie poszanowania ich przyrodzonej godności – oto cel Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych. Jest to model prawoczłowieczy niepełnosprawności.
Konwencja wprowadza pojęcie niedyskryminacji, którą rozumie szerzej niż się powszechnie uważa. Jest to przede wszystkim ochrona prawna osób niepełnosprawnych przed dyskryminowaniem z jakichkolwiek względów.
Za formę dyskryminacji Konwencja uznaje także odmowę racjonalnego dostosowania, które polega na niezbędnych i odpowiednich modyfikacjach i dostosowaniach – na żądanie osoby niepełnosprawnej. Nie mogą one nakładać nadmiernych i nieproporcjonalnych obciążeń. Zapewniają osobom niepełnosprawnym korzystanie na równi z innymi ludźmi z praw człowieka i podstawowych wolności.
Niepełnosprawność Konwencja postrzega jako koncepcję ewoluującą. Wynika ona z interakcji między osobami z naruszoną sprawnością i barierami w postawach oraz środowisku. Bariery te utrudniają osobom niepełnosprawnym pełne i skuteczne uczestnictwo w społeczeństwie na równych zasadach z innymi.
Tekst Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych znajduje się tutaj.