Gender w UE. Przyszłość unijnej polityki równościowej
Konferencja regionalna
28 października 2009, godz. 10.00-16.30
Warszawa, Centrum Multimedialne Foksal, ul. Foksal 3/5
Nowa kadencja Parlamentu Europejskiego (2009-2014) i Komisji Europejskiej zbiegła się z pięcioletnim członkostwem w Unii Europejskiej państw z Europy Środkowo-Wschodniej. W tym czasie wytworzyła się zupełnie nowa dynamika wewnętrzna w Unii Europejskiej, pojawiły się tendencje konserwatywne i backlashowe, narastał eurosceptycyzm, a wielu komentatorów wskazywało nawet na kryzys tożsamości europejskiej. Podobnie nie do końca zadowalająca okazała się sytuacja w zakresie polityki równościowej. Po tzw. „złotej epoce” lat dziewięćdziesiątych, kiedy przyjęto najwięcej inicjatyw równościowych – zarówno dyrektyw w sprawie równego traktowania kobiet i mężczyzn, jak i ramowych wspólnotowych programów na rzecz równości płci – nastąpił pewien marazm. Komisja Europejska kierowana przez chadeka Jose Barroso wolała poprzestać na status quo niż proponowaniu progresywnej strategii. Dopiero pod koniec kadencji i to pod naciskiem Parlamentu Europejskiego i organizacji pozarządowych z wielu krajów unijnych Komisja przedstawiła projekt nowej, kompleksowej dyrektywy antydyskryminacyjnej. Podobnie ostrożne stanowisko zajmowała Komisja Praw Kobiet i Równych Szans w Parlamencie Europejskim pod kierownictwem konserwatystki Anny Zaborskiej. Mimo szumnych zapowiedzi do tej pory nie rozpoczął jeszcze swojej działalności Europejski Instytut na rzecz Równości Płci, który miał powstać w 2007 roku po to, by wspomagać instytucje unijne i państwa członkowskie w promowaniu równości kobiet i mężczyzn i zwalczaniu dyskryminacji ze względu na płeć.
Wpływ wejścia do UE na problematykę równości płci oceniany jest ambiwalentnie. Z jednej strony nastąpiło ugruntowanie tematyki równościowej w praktykach politycznych i administracyjnych dzięki realizowaniu unijnej strategii gender mainstreaming. Z drugiej natomiast wprowadzenie unijnych rozwiązań i standardów doprowadziło do zmiany języka, jakim się mówi o kwestiach kobiet czy równości płci. Język równości i antydyskryminacji zastąpił język praw kobiet, co może prowadzić do zmarginalizowania pewnych postulatów (np. prawa do przerywania ciąży, prawa do antykoncepcji i in.) przy jednoczesnym wrażeniu, że sprawy kobiet są rozwiązywane. Charakterystyczna jest zatem zmiana postawy wielu organizacji kobiecych i ruchu kobiecego od sporych nadziei, z jakimi przyjmowano integrację europejską, do bardziej krytycznego nastawienia. Jednym z ciekawszych zjawisk rozwijających się w nowych krajach członkowskich jest społeczna krytyka projektu unijnego.
Konferencja organizowana przez Przedstawicielstwo Fundacji im. Heinricha Bölla w Warszawie ma na celu dyskusję nad wyzwaniami, jakie czekają nowy Parlament Europejski i nową Komisję Europejską w obecnej kadencji. W debatach z udziałem przedstawicielek i przedstawicieli instytucji unijnych, publicystów i organizacji kobiecych skupimy się na następujących zagadnieniach:
- Jakim wyzwaniom związanym z polityką równości płci będzie musiał sprostać nowy Parlament Europejski i nowa Komisja Europejska? Czy są szanse na przezwyciężenie dotychczasowego status quo?
- Jakie są perspektywy rozwoju i strategia Europejskiego Instytutu na rzecz Równości Płci?
- Jakie są inne, alternatywne wobec unijnej strategii gender mainstreaming, strategie na rzecz faktycznej poprawy sytuacji kobiet?
- Jakie sojusze można budować na rzecz wzmocnienia polityki równości płci?
Pełen program konferencji oraz relacja w formacie pdf. Materiały konferencyjne do pobrania w formacie pdf w języku angielskim.