Żyjemy w ostatnim stuleciu dominacji paliw kopalnych, a im dłużej tę epokę przeciągniemy, tym wyższą cenę zapłacimy.
Spotkanie pt. „Kryzys klimatyczny, granice planetarne i zarządzanie ryzykiem. Co wiemy, czego nie wiemy?” otworzyło seminarium „Geo-polityka nad Wisłą i nie tylko – jak odzyskać Ziemię i przyszłość w czasach kryzysu ekologicznego”, organizowane przez Instytut Studiów Zaawansowanych we współpracy z Fundacją im. Heinricha Bölla. Aktualny stan wiedzy na temat zmian klimatycznych w szerszym kontekście kryzysu środowiskowego zarysował Marcin Popkiewicz - analityk megatrendów, autor bestsellerów „Świat na rozdrożu” i „Rewolucja energetyczna. Ale po co?”.
Tekst M. Popkiewicza będący wprowadzeniem do seminarium.
Odkrywamy obecnie mniej ropy niż zużywamy, złoża są coraz trudniej dostępne, a wydobycie droższe; podobnie dzieje się z węglem – w USA, dysponującymi największymi zasobami tego surowca na świecie, wydobywa się coraz więcej węgla słabszej jakości, bo ten lepszej jakości się skończył. W kontekście kryzysu ekologicznego problemem jest szybkość i gwałtowność zachodzących zmian. Jak rozdzielić wzrost gospodarczy od wzrostu emisji CO2, tak by polepszanie jakości życia nie odbywało się kosztem środowiska naturalnego? Zmiany konieczne są na bardzo różnorodnych poziomach: w systemie podatkowym, poprzez zamykanie cyklów produkcyjnych produktów czy też rezygnację z konsumpcji mięsa. Rozwój nowych technologii wytwarzania i przechowywania energii jest kluczowy, ale musimy także całościowo zmienić sposoby organizowania wspólnego życia.
Nad tym, co możemy zrobić z tą wiedzą, będziemy się zastanawiać podczas następnych spotkań. Najbliższe, pt. „Ekonomia i ekologia polityczna antropocenu (kapitałocenu)”, odbędzie się 5 kwietnia w godz. 16:30-19:00 w Państwomiasto, ul. Andersa 29, 00-001 Warszawa.
Prowadzenie: Edwin Bendyk
Współpraca: dr Adam Ostolski
Tekst Edwina Bendyka będący wprowadzeniem do spotkania.
Debatę o zmianach klimatycznych trzeba osadzić w ramach pojęciowych i symbolicznych. Jedną z najsilniejszych propozycji jest uznanie, że wkroczyliśmy w epokę antropocenu, w której człowiek jest głównym i dominującym czynnikiem kształtowanie geoekosystemu. Uznanie antropocenu oznacza uznanie nowej perspektywy metafizycznej (skończoności i ograniczoności Ziemi) ale także otwiera nowe pola krytyki systemu społeczno-polityczno-gospodarczego (dyskurs krytyczny kapitałocenu).Czy możliwy jest zielony kapitalizm? Czy zagrożenie katastrofą ekologiczną i poziom rozwoju środków wytwórczych oraz poziom uspołecznienia wiedzy i kultury nie otwiera perspektywy post-kapitalistycznej jako sposoby wyjścia z kryzysu, którego symptomem jest kryzys środowiskowy?
Nagranie „Kryzys klimatyczny, granice planetarne i zarządzanie ryzykiem. Co wiemy, czego nie wiemy?”
