Miejska polityka klimatyczna stanowi prawdziwe laboratorium innowacji społeczno-ekonomicznych. Jak prowadzić geo-politykę w regionach, które dziś uzależnione są od górnictwa? Czy zrównoważony rozwój gminy/regionu może być nie tylko szansą na rozwój gospodarczy, lecz również nową podstawą lokalnej dumy i tożsamości?
Spotkanie pt. „Świat, gmina, dom. Wymiary geo-polityki” było trzecim w ramach seminarium „Geo-polityka nad Wisłą i nie tylko – jak odzyskać Ziemię i przyszłość w czasach kryzysu ekologicznego”, organizowanego przez Instytut Studiów Zaawansowanych we współpracy z Fundacją im. Heinricha Bölla.
Zasada ostrożności chroni przed utopijnym optymizmem i pragnieniem działania. Zasada nadziei chroni przed pesymizmem apokalipsy i podpowiada, że odpowiedzialne działanie jest potrzebne na każdym poziomie organizacji życia społecznego. Jak oddziaływać na rzeczywistość w wymiarze osobistym, lokalnym, makropolitycznym? Szczególną uwagę warto poświęcić klimatycznej polityce miejskiej – stanowiącej prawdziwe laboratorium innowacji społeczno-ekonomicznych – oraz wyzwaniom polityki regionalnej.
Gośćmi spotkania byli: Patryk Białas (Stowarzyszenie BoMiasto) oraz Izabela Jakubczyk (Biuro Infrastruktury Urzędu m.st. Warszawy).
Patryk Białas, lider Katowickiego Alarmu Smogowego, zarysował kluczowe wyzwania i szanse prowadzenia miejskiej partyzantki z głową – i rozwijającej się ku tworzeniu struktur. W Katowicach ludzie gotowi są na zmianę wynikającą z odchodzenia od węgla ku bardziej zrównoważonej przyszłości, przemysł także – wydaje się jednak, że brakuje liderów, którzy mogliby zainicjować konieczne działania na poziomie politycznym. Być może dopiero z pokolenia dzisiejszych dzieci i młodzieży uda się „wychować” takich lokalnych liderów. Na pewno ludzi zaangażowanych w górnictwo i węgiel (80 tys. górników, 400 tys. osób łącznie z sektorami powiązanymi) nie można oszukiwać odnośnie ich przyszłości, ale należy spróbować dać im konkretne perspektywy, budzące nadzieję. W samym sektorze termomodernizacji powstać mogłoby na Śląsku 30 tys. miejsc pracy. Konieczny jest jednak konkretny plan – i konkretna oferta. Wyzwania wynikające z procesu odchodzenia od węgla budzą szereg pytań – o tożsamość, o sposoby uwzględniania różnych grup w dialogu o aktualnej sytuacji i wizji przyszłości, ale też o możliwość wykorzystania dobrych doświadczeń z innych europejskich regionów.
Tekst Patryka Białasa będący wprowadzeniem do seminarium.
Izabela Jakubczyk przyznała, że w samym urzędzie częste jest myślenie, że zmian klimatu nie widać. Edukacja w tym obszarze w mieście powinna zatem zacząć się od władz, urzędników, rady miasta, a następnie docierać do mieszkańców – poprzez przekaz, że zmiany klimatu mają bezpośrednie przełożenie na jakość życia w metropolii takiej jak Warszawa. Upały, susze, podtopienia, gwałtowne burze z silnymi wiatrami to zjawiska coraz częstsze i miasto musi się do nich przygotować. Przygotowania te obejmują zarówno działania w obszarze infrastruktury, jak i wypracowania procedur dla urzędników, ale przede wszystkim zaangażować powinny mieszkańców, aby uświadomić im, że zmiany klimaty są bezpośrednio powiązane z jakością życia w mieście. Planowanie zabudowy, terenów zielonych czy cieków wodnych wymaga współdziałania różnych biur i sfer funkcjonowania miasta. W dzielnicach działają eko-edukatorzy dla szkół i przedszkoli – aktywne miasto wymaga zaangażowanych mieszkańców.
Prezentacja Izabeli Jakubczyk pt:"Adaptacja do zmian klimatu w m. st. Warszawie"
Galeria zdjęć z seminarium:
