COP

Kiedy w zeszłym roku utworzono Fundusz Strat i Szkód, okrzyknięto go triumfem sprawiedliwości klimatycznej. Może się jednak okazać, że jest dokładnie odwrotnie – nie tylko nie zapewnia on wsparcia, jakiego kraje rozwijające się potrzebują, by uporać się ze stratami i szkodami, ale też stanowi wymówkę, by nie uwzględniać takiej pomocy w nowych celach dotyczących finansowania działań związanych z klimatem.

Oczekiwano, że podczas COP29 zostanie wypracowany globalny cel w zakresie finansowania działań związanych z klimatem, który będzie odpowiadał wyzwaniom przyszłości. Nie udało się tego osiągnąć. Zamiast tego uruchomiono międzynarodowe rynki handlu emisjami CO2, które tworzą nowe luki dla emitentów z sektora paliw kopalnych.

Celem nowego Funduszu Strat i Szkód jest wsparcie krajów najbardziej narażonych na skutki zmiany klimatu w obliczu rosnącego rozmiaru szkód. Pomimo osiągnięcia kamieni milowych w odniesieniu do powołania Funduszu jako takiego kluczowe pytania dotyczące jego skali finansowania, modelu działalności i warunków dostępu do finansowania pozostają bez odpowiedzi. Czy Fundusz Strat i Szkód może naprawdę spełnić pokładane w nim oczekiwania?

Azerbejdżan to już trzeci autorytarny i represyjny kraj zależny od ropy naftowej z rzędu, który sprawuje prezydencję COP. Najważniejsze tematy w porządku obrad COP29 to nowy globalny cel finansowania działań związanych z klimatem (NCQG) oraz negocjacje w przedmiocie rynków emisji CO2. W odniesieniu do obu tych punktów można powiedzieć, że kryzys klimatyczny to kwestia globalnej sprawiedliwości.

Po dwutygodniowych, wykańczających negocjacjach, szczyt klimatyczny COP27 zakończył się słodko-gorzkim porozumieniem, które choć utrzymuje naukowy cel powstrzymania ocieplenia na poziomie 1.5°C, to pociąga do odpowiedzialności winnych za kryzys: przemysł paliw kopalnych i przyjaznych mu polityków.

Podczas COP27 coraz więcej mówi się również o znaczeniu rolnictwa i żywienia dla ograniczenia kryzysu klimatycznego. Na ile przyszłościowe będą jednak wyniki tych rozmów?

Podczas COP27 bogate narody muszą udowodnić, że chcą się wywiązać ze swojej części zobowiązań przewidzianych w porozumieniu paryskim.

Węgiel jest kluczowym źródłem kryzysu klimatycznego - po raz pierwszy w historii taki zapis znalazł się w dokumencie końcowym COP. To mocne stanowisko zwiastuje jedno: dni węgla są już policzone. Oto 7 najważniejszych rzeczy, które musisz wiedzieć o COP 26.

UE nie wywiązuje się z wynikającego z porozumienia paryskiego obowiązku proceduralnego, zgodnie z którym powinna zgłosić sekretariatowi Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu indywidualne poziomy emisji przydzielone poszczególnym państwom członkowskim.