Heinrich Böll

Jestem ślepy na wielkość, tak jak niektórzy są ślepi na kolory, jestem ślepy na środowisko społeczne i staram się praktykować brak przesądów, co często mylone jest z brakiem sądu. Wielkość, tak jak ból czy radość, nie zależy od położenia społecznego.

Heinrich Böll z wielkim zainteresowaniem śledził wydarzenia za wschodnią granicą Niemiec. Interesował się zarówno stanem demokracji w PRL, jak też polską debatą i literaturą. Czego poszukiwał u polskich pisarzy? Komu przypisywał szczególne znaczenie?

"Rdzennie nie jestem nikim, jestem Niemcem, moim jedynym ważnym dokumentem, którego nikt nie musi mi wystawiać ani przedłużać, jest język, w którym piszę. W tym charakterze, jako Niemiec, cieszę się z tego wielkiego zaszczytu. Dziękuję Akademii Szwedzkiej i Szwecji za ten honor, który przecież nie tylko mnie spotyka, ale także język, w którym piszę, i kraj, którego jestem obywatelem" - oto fragment przemówienia Heinricha Bölla  z okazji otrzymania literackiej Nagrody Nobla. A jak brzmiało uzasadnienie Akademii Szwedzkiej?

„Kto dzisiaj czyta eseje polityczne, przemówienia, komentarze Bölla czy listy zamieszczane w rubryce „Od czytelników”, temu zaczepność, ostrość języka i sącząca się ironia zapierają dech w piersiach”, mówi austriacka pisarka i dziennikarka Eva Menasse w swoim podziękowaniu z okazji przyznania jej w 2013 roku Nagrody imienia Heinricha Bölla w Kolonii za wybitne osiągnięcia na polu literatury niemieckojęzycznej. Słowa te są trafne również dzisiaj, w setną rocznicę urodzin pisarza.

Heinrich Böll był jednym z najbardziej znaczących pisarzy powojennych. Ten wybitny artysta i intelektualista wyraźnie wspierał w swoich powieściach, opowiadaniach i politycznych wypowiedziach fundamentalne wartości jak prawo do autonomii i niezależnego myślenia, a główne przesłanie dotyczące praw człowieka, pacyfizmu i aktywizmu nie straciło na aktualności. Zapraszamy do podróży w czasie, by poznać jego osobisty i literacki rozwój.