Media

W obliczu coraz bardziej zmniejszającej się przestrzeni wolności słowa i zaostrzających się represji wobec niezależnych mediów w Azerbejdżanie, jedynym sposobem na kontynuowanie ich działalności jest emigracja i praca na uchodźstwie. Oznacza to jednak konieczność przystosowania się do zupełnie nowej rzeczywistości, która jest nie tylko niezwykle skomplikowana, ale również przerażająca.

Francja odstaje od innych głównych europejskich demokracji ze względu na przeciętną jakość systemu medialnego i silną pozycję skrajnej prawicy w mediach głównego nurtu. W ostatnich piętnastu latach media we Francji uległy radykalnym przemianom. Popyt na informacje, spowodowany rewolucją cyfrową, nigdy wcześniej nie był tak wysoki, a jednocześnie ogólna oferta informacyjna nigdy nie była tak niska. Sytuacja ta wywołuje rosnące zaniepokojenie branży medialnej, reprezentowanej przez stowarzyszenia, związki zawodowe, zrzeszenia i kolektywy dziennikarskie.

Włoskie media są pogrążone w kryzysie, zmagając się z atakami natury prawnej oraz nasileniem się cenzury rok po powstaniu skrajnie prawicowego rządu pod przywództwem Giorgii Meloni.

Po wyborach prezydenckich w 2020 r. oraz masowych protestach, do których po nich doszło, reżim Łukaszenki drastycznie zmienił podejście do niezależnych mediów. Oto bilans po „czystkach”.

Żywa niegdyś scena lokalnych i ogólnokrajowych mediów ukraińskich jest w niebezpieczeństwie w wyniku brutalnej inwazji i okupacji rosyjskiej. Wojna zmieniła pracę dziennikarzy i dziennikarek, a modele prowadzenia działalności gospodarczej w branży medialnej są zagrożone.

Europejskie systemy medialne stoją w obliczu wyzwań płynących z wielu kierunków: istniejące modele biznesowe znajdują się pod presją ekonomiczną, dziennikarze są w coraz większym stopniu narażeni na groźby i zastraszanie, a rozprzestrzenianie się dezinformacji wprowadza część społeczeństwa w błąd w kwestiach mających znaczenie dla interesu publicznego.