Transformacja energetyczna

Jeśli by podsumowywać bardzo ambitne cele klimatyczne i gospodarcze, jakie stoją przed Polską i Europą, można streścić je krótko: jak na razie stawiamy na narrację pt „pójdziemy z torbami”, zapominając, że bez gruntownej transformacji Polska nadal będzie pozostawać unijnym skansenem energetycznym, kosztochłonnym i piekielnie drogim również dla szeregowego konsumenta.    

29 października 2021 polski Sejm przyjął zmiany w ustawie o odnawialnych źródłach energii. Kończą one kilkuletni okres dynamicznego wzrostu tej dziedziny energetyki. Na pomoc państwu, które boryka się z koniecznością transformacji energetycznej i płaci coraz większą cenę za zbyt opieszałe działania, przyszli obywatele.

COP26 odbywa się w tle niesprawiedliwych i wykluczających polityk zdrowotnych, których skutki nie napawają optymizmem, niespełnionych obietnic odpowiedniego zwiększenia skali działań na rzecz ochrony klimatu oraz wsparcia finansowego, a także niespotykanej dotychczas presji na złe rozwiązania, które odwracają globalną uwagę od pilnej potrzeby zaprzestania eksploatacji paliw kopalnych.

UE i Niemcy postawiły sobie za cel osiągnięcie neutralności klimatycznej odpowiednio do 2050 i 2045 r. Zobowiązanie to zakłada, że zeroemisyjne alternatywy zastąpią wysokoemisyjne procesy i produkty. Jedną z alternatyw w obszarze energetyki jest przyjazny dla klimatu wodór. Pierwiastek ten nie jest jednak panaceum, które rozwiązuje od razu wszystkie problemy.   

Może się okazać, że pandemia zmieni nasze obyczaje komunikacyjne, przynajmniej w miastach, na dobre – rzadziej będziemy jeździć środkami komunikacji publicznej, samochodami, a częściej rowerami, które jawią się jako wygodna alternatywa dla samochodów, autobusów i tramwajów.

Można kryzys wykorzystać w duchu „doktryny szoku”, to zawsze jest szansa na umocnienie i tak już potężnych interesów. Ale on może też umożliwić zmianę, o której od dawna wiedzieliśmy, że jest konieczna. Która pozwoli nam się zmieścić w obwarzanku. Michał Sutowski rozmawia z Kate Raworth, autorką książki „Ekonomia obwarzanka. Siedem sposobów myślenia o ekonomii XXI wieku”, która właśnie ukazała się nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej.

Wielkopolska Wschodnia jest niekwestionowanym liderem sprawiedliwej transformacji w Polsce. Jako pierwszy z sześciu regionów węglowych w kraju, zaczął systemowo planować proces odchodzenia od węgla. A proces ten odbywa się we współpracy władz samorządowych, organizacji pozarządowych, ekspertów, naukowców, pracodawców oraz strony społecznej.